بهشت و جهنم

روزی یک مرد روحانی با خداوند مکالمه ای داشت.

خداوندا دوست دارم بدانم بهشت و جهنم چه شکلی  هستند. خداوند او را به سمت دو در هدایت کرد.و یکی از انها را باز کرد. مرد نگاهی به داخل انداخت.

درست در وسط اتاق یک میز گرد بزرگ وجود داشت که روی آن یک ظرف خورش بود که انقدر بوی خوبی داشت که دهانش اب افتاد. افرادی که دور میز نشسته بودند بسیار لاغر مردنی و مریض حال بودند. به نظر قحطی زده می امدند. انها در دست خود قاشق هایی با دسته بسیار بلند داشتند که این دسته ها به بالای بازوهایشان نصب شده بود و هر کدام از آنها به راحتی می توانستند دست خود را داخل ظرف خورش ببرند تا قاشق خود را پرنماید.اما از انجایی که این دسته ها از بازوهایشان بلندتر بود نمی توانستند دستشان را برگردانند وقاشق را در دهان خود فرو ببرند.

مرد روحانی با دیدن صحنه بدبختی و عذاب انها غمگین شد.خداوند گفت تو جهنم را دیدی حال نوبت بهشت است.انها به سمت اتاق بعدی رفتند و خدا در را باز کرد.

 انجا هم دقیقا مثل اتاق قبلی بود یک میز گرد با یک ظرف خورش روی ان و افراد دور میز انها. همانند اتاق قبل همان قاشق های دسته بلند را داشتند ولی به اندازه کافی قوی و چاق بودند.

می گفتند و می خندیدند.

 مرد روحانی گفت:خداوندا نمی فهمم؟

خداوند پاسخ گفت :ساده است .فقط احتیاج به یک مهارت دارد می بینی؟

 اینها یاد گرفته اند که به یکدیگر غذا بدهند در حالی که ادمهای طمعکار اتاق قبل تنها به خودشان فکر می کنند .هنگامی که موسی فوت می کرد به شما می اندیشید.هنگامی که عیسی مصلوب میشد به شما فکر میکرد.هنگامی که محمد(ص) وفات می یافت نیز به شما می اندیشید .

گواه این امر کلماتی است که انها در دم اخر به زبان اورده اند

این کلمات از اعماق قرون و اعصار به ما یاداوری می کنند که یکدیگر را دوست داشته باشیم. که به همنوع خود مهربانی نمایید که همسایه خود را دوست بدارید.

 زیرا که هیچ کس به تنهایی وارد بهشت خداوند (ملکوت الهی)نخواهد شد.