گاه چنان در تب و تاب رفتنیم که حواسمان از سمت و سوی هدف پرت می‌شود. یادمان می‌رود که جایی بایستیم و از خود بپرسیم که به کجا چنین شتابان‌؟ کمی که به‌خود بیاییم می‌بینیم این همه دوندگی و خودکشی کردن‌هایمان برای چیزهایی است که دارند اتفاقا با این سبک و سیاق زندگی ما از دست می‌روند به‌جای اینکه به‌دست بیایند و آرامش یکی از نخستین قربانی‌ها در فهرست بلند بالای گمشده‌های فراموش شده ماست.

اگر خوب دقت کنیم این خود ما هستیم که خیلی وقت ها با انتخاب های خواسته و ناخواسته، اسباب به هم خوردن آرامش مان را جور می کنیم. سر راه منزل خواربارفروش دنیا دیده ای هست که هر شب به بهانه خرید مایحتاج خانه به سر کلاس 10دقیقه ای درسش می روم. رحیم آقا این معلم کلاس و درس و مشق ندیده هر شب ضمن خرید چند نکته ای از دنیا می گوید که ناخواسته به من ثابت کند علم را فقط پشت نیمکت دانشگاه یاد نمی گیرند.یکی از این شب ها با لهجه شیرین آذری جمله قصاری گفت که برای همیشه یادم ماند. گفت زندگی آدم ها آسان تر شده اما راحت تر نشده. اما چه باید کرد برای پیدا کردن این آرامش گمشده؟ اینجا کارمان بی شباهت به دوندگان دوومیدانی نیست. میدان زندگی ویک پرش 2 گام بلند.

گام اول
شروع تعامل هوشمندانه با عوامل تنش زا

عوامل تنش زا یا همان مولدهای استرس؛ همه جای زندگی ما پیدا می شوند و همیشه هم در اختیار ما نیستند اما خبر خوب این است که امکان غیرفعال کردنشان قطعا در دست ماست.برای این کار مراحل زیر را دنبال کنید:

1- موارد استرس آور زندگی خود را شناسایی و فهرست کنید
برای شروع نگاه کنید ببینید چه چیزهایی دارند آرامش تان را به هم می زنند. یادم هست در یک کارگاه، تخته چوبی که از سقف آویزان بود دائم به سر کارگران می خورد اما به مرور زمان دیگر کسی تخته چوب مزاحم را نمی دید. عادت شده بود به جای رفع این عامل مزاحم هر وقت کسی به منطقه برخورد می رسید به صورت خودکار مانور حرکات موزون به خود بدهد. استرس های روزانه ما هم اگر فکری به حالشان نکنیم به مرور در زندگی ما برای خود جاباز می کنند و ماندگار می شوند. درصورتی که این مهمانان ناخوانده کاملا قابل رفع شر هستند.

2- جرأت تغییر به خود بدهید
اگر حواسمان را جمع کنیم می بینیم بسیاری از این موارد استرس زا واقعا قابل حذف هستند. فقط تا به حال همت نکرده ایم یا به تغییرشان فکر نکرده ایم و یا جرأت آن را به خود نداده ایم. پس بدنیست دست به کار شویم و فکری به حالشان کنیم. چیزهایی که دارند جسم و روحمان را می خورند و می شود که نباشند.

درحالی که خیلی از ما فقط بلدیم با روزگار بسوزیم و بسازیم می شود ساخت و نسوخت.
محیط های تنش زا از عوامل مهم از بین بردن آرامش هستند.

یک شغل اعصاب خردکن و پراسترس نباید لزوما شغل اول و آخر زندگی تان باشد، می شود با برنامه ریزی درست و بدون بی گدار به آب زدن به شغلی بهتر مشغول شد.

یک محله نامناسب برای زندگی؛ چاره اش لزوما سر و کله زدن دائمی با مشکلاتش نیست. یک راه چاره اسباب کشی به محله ای مناسب تر است که فقط قدری همت می خواهد و بعد عمری آسودگی.

یک کارفرما یا همکار بدقلق را گاهی با گرفتن یک انتقالی می توان از زندگی روزمره حذف کرد.
پس قسمت عمده ای از انرژی ما به جای سر و کله زدن دائمی با عوامل استرس زا می تواند با حذف هوشمندانه آنها از زندگیمان، صرف فعالیت های مفید تر و کسب آرامش بیشتر شود.

3- عوامل قابل حذف و غیرقابل حذف را درست ازهم تشخیص دهیم
همه استرس های ما به راحتی قابل حذف نیستند. خیلی از آنها یا از دست ما خارج هستند یا حذفشان خسارت های جبران ناپذیری به زندگیمان وارد می کند.

دو خطایی که گاه مرتکب می شویم حذف عواملی است که قابل مدیریتند و مدیریت عواملی که قابل حذفند.یعنی با خیلی از چیزها کنار می آییم درصورتی که نباید کنار بیاییم و با خیلی چیزهای دیگر کنار نمی آییم که باید کنار بیاییم.

طلاق نمونه ای از این نوع انتخاب هاست. بعضی از زوج ها با حذف شریک زندگی خود همین نخستین و به ظاهر راحت ترین گزینه را برای کسب آرامش از دست رفته و آزاد کردن جانشان انتخاب می کنند. جایی که حذف و پاک کردن صورت مسئله همیشه بهترین و حتی راحت ترین گزینه نیست و عوارض جانبی آتی هم خیلی وقت ها این را نشان داده است.

خسارات این اشتباه گاهی از اصل مشکل بیشتر می شود. مثل پدیده ای به نام فرزندان طلاق که غالبا دردآورند.

پس باید بتوانیم این دو را از هم تشخیص دهیم و تفکیک شده عمل کنیم.
برای انجام درست این کار از مشاوره با متخصص یا افراد باتجربه غافل نشوید.

4- برای عوامل غیرقابل حذف راه تعامل مناسب پیدا کنیم
اما چه کنیم اگر نشودحذفشان کرد.
اینجاست که نوبت به گام دوم یا یاد گرفتن مدیریت استرس می رسد. جایی که شناختن حقیقت آرامش و هنر مدیریت عوامل تنش زا می تواند اثر شان را بر روی تان به حداقل ممکن برساند و در واقع آنها را دور می زنیم.

گام دوم
مدیریت استرس

نقل است بوذرجمهر (بزرگمهر) وزیر خردمند انوشیروان ساسانی به عللی مورد خشم شاه واقع شد، شاه دستور داد او را در خانه تاریکی زندانی کنند. او را به زندان انداختند، پس از مدتی، شاه چند نفر از بزرگان دربارش را برای اطلاع از حال بوذرجمهر به زندان فرستاد، آنها وقتی به زندان رفتند، او را سرحال و شاداب یافتند و به او گفتند: تو با اینکه در این وضع سخت هستی، با نشاط و شاداب به نظر می رسی؟ او در پاسخ گفت: من داروی معجونی درست کرده ام که از 6 چیز آمیخته شده، از آن استفاده می کنم، از این رو چنین بانشاط هستم، گفتند آن داروی معجون چیست؟ تا ما نیز هنگام سختی از آن استفاده کنیم؟ گفت: ترکیب آن دارو از 6 چیز است:

1- اطمینان به خدا 2- هر چیزی مقدر شده خواهد رسید 3- صبر و استقامت بهترین چیز برای امتحان شدن است. 4- اگر صبر نکنم چه کنم؟ و با بی تابی چه کاری می توان کرد؟ 5- افرادی هستند که کارشان از من سخت تر است، باید به آنها نگاه کرد 6- از این ساعت تا ساعت دیگر (و از این ستون تا ستون دیگر) فرج و راه گشایش است. فرستادگان جریان را به شاه خبر دادند، شاه دستور داد او را آزاد کردند و از آن پس به او احترام می کرد.

کمی دقت در داستان بوذرجمهر ما را به این نکته می رساند که راه برخورد با عوامل تنش ز ای که از زندگیمان قابل حذف نیستند، یک تغییر تاکتیکی است یعنی تغییری در خود؛ به صورتی که اثر این عوامل بر ما خنثی شود. شما باید یاد بگیرید یا عامل تنش زا را حذف کنید یا اثرش را روی خودتان به حداقل برسانید.

نکته اینجاست که حتی اگر نتوانید حذفشان کنید وقتی بتوانید اثرشان را برروی تان خنثی کنید اصل کار را انجام داده اید. یاد گرفتن راه مدیریت و تعامل با عوامل تنش زا یعنی یک گام بلند برای نفس راحت کشیدن در زندگی. برای این کار باید با ماهیت آرامش آشنا شویم.

آرامش ذاتا ماهیت درونی دارد. محصولی است که از حاصل جمع دریافت های بیرونی و باورهای درونی ما به دست می آید واقعیت این است که آرامش خیلی بیشتر از آنکه منشأ خارجی داشته باشد، به درون ما برمی گردد، حتی اگر بیرون هوای چندان دلچسبی نداشته باشد.

حتما کسانی را دیده اید که در مقابل نقد شدن عصبانی می شوند. همین نقد شاید برای عده دیگری حکم عیب یابی و رفع مشکل از خود را داشته باشد. همانگونه که امام صادق(ع) می فرمایند

بهترین دوستان من کسی است که عیب های مرا به من هدیه کند. این افراد از شنیدن نقد خود آشفته نمی شوند که هیچ بلکه از آن استقبال هم می کنند.
این برداشت های ما از دنیا هستند که دنیای حقیقی ما را می سازند.
و این یعنی تفاوت درونی در برداشت از وقایع خارجی.

در جمعی دوستانه شاید شوخی یک دوست، برای ما معنی نیشی گزنده و برای دیگران نشانه خوشمزگی باشد. این برداشت های ما هستند که دنیای ما را می سازند.

وقتی عینک آفتابی می زنیم روز بدل به شب می شود. پس گر درون تیره نباشد همه دنیاست بهشت. در حقیقت، نحوه نگریستن ما به دنیا حتی از آنچه واقعا در حال اتفاق افتادن هم است مهم تر است.

وقایع اطراف ما و آنچه دور و برمان می گذرند با تفسیر درونی ما از آنها، معنای آرامش بخشی یا مزاحمت پیدا می کنند.

پس این ترجمه ما از وقایع دنیاست که دنیا را برایمان بهشت یا جهنم می کند.

شاید خیلی جا ها برداشت های ما با کمی تغییر عامل تنش زا را به عاملی خنثی یا حتی خوشایند تبدیل کنند.

به همین سبک خیلی وقایع برای اکثر مردم تهدید و برای افرادی که اینطور فکر می کنند فرصت محسوب می شوند. دسته اول مضطرب و دسته دوم سرحال و قبراق تر می شوند.
برای موفقیت درگام دوم و ایجاد یک درون و ذهنیت قوی برای مقابله با مراحل زیر را دنبال کنید:

1- کمی به خدای خود تکیه کنیم
گاه به روی این خدای مهربان و مالک داروندار هستی کمتر از بنده تکیه می کنیم. بیایید امتحان کنیم توکل کردن بر او را که وعده داده هر که بر او توکل کند او برایش بس است.

بیایید کمی اطمینان کنیم به اینکه اطمینان گرفتن دل ها به یاد اوست. بدنیست به یاد بیاوریم عالم در دست قدرت اوست. امتحانش ضرری ندارد.

2- با مشکلات، سخت و غیرمنعطف برخورد نکنید
مشکلات برای از بین رفتن به وجود آمده اند. همانقدر که ما را آزار می دهند می توانند به رشد ما هم کمک کنند. برای قوی تر کردن قوای روحی و جسمی ما. مشکلات بخش جدانشدنی زندگی ما هستند و زنده بودن حقیقی ما یعنی روبه رو شدن و گذشتن از آنها. اگر اینطور به آنها نگاه کنیم از دیدنشان جا نمی خوریم. به هم نمی ریزیم، دست و پای خود را گم نمی کنیم و برایمان حکم مصیبت پیدا نمی کنند.

3- ذهنیت مثبت را در خود تقویت کنید
جایی که می شود با داشتن ذهنیت خوب دنیا را برای خود گلستان کرد چرا باید روی خارها متمرکز باشید چرا باید با نصفه خالی لیوان دعوا کنید و از نیمه پر آن لذت نبرید. ذهنیت مثبت نصف راه حل بسیاری از مشکلات ماست.

4- ناراحت بشوید اما غصه نخورید
ناراحت شدن چیزی نیست که بتوانیم جلوی آن را بگیریم اما غصه خوردن چرا.
خودتان را درمعرض غصه ها قرارندهید. گاهی این قضیه به یک عادت تبدیل می شود. به جای غصه خوردن فکر چاره کردن هنری است که ما باید یادبگیریم.

5- از کسی کینه به دل نگاه ندارید
عقده درلغت به معنی گره است. وقتی از کسی کینه ای به دل می گیرید اول از همه به خودتان لطمه می زنید. دلتان گره می خورد، کدر می شود و کدر شدن برای قلب خوب نیست حال آدم را خراب می کند. هیچ وقت کاری نکنید که به خودتان لطمه بزند. گذشت کنید تا دلتان جلابگیرد و راحت شوید.

6- آدم ها را همانگونه که هستند بپذیرید
وقتی نمی شود، سعی نکنید دیگران را عوض کنید، در عوض قلق برخورد با آنها را یاد بگیرید. اگر کودکی یا دیوانه ای به ساق پای شما لگد بزند اگر چه خیلی درد دارد اما قطعا با او درگیر نمی شوید بلکه وضعیت او را درک می کنید.بسیار خب، پس سعی کنید خودتان را گاهی جای دیگران بگذارید و از دریچه آنها به دنیا نگاه کنید. آن وقت رفتار مناسب را در برخورد با رفتار نامناسب آنها در شرایط خاص پیدا می کنید. ظرفیت خود را در برخورد با مردم بالا ببرید و زود از کوره در نروید.

7- خودتان را برای اشتباه کردن سرزنش نکنید
از اشتباهات درس بگیرید اما خودخوری نکنید. اشتباهات پیش می آیند برای اینکه به ما بیاموزند چطور از پیش آمدنشان جلو گیری کنیم.
پس خود را برای یاد گرفتن این درس تشویق کنید نه سرزنش. با خودتان مثل فرزندانتان مهربان باشید. با خودتان آشتی کنید و مثل یک معلم مهربان به خودتان درس گرفتن از اشتباهات را یاد بدهید.

8- هیچ وقت از دنیا انتظار صددرصد نداشته باشید
دنیا جای راحتی صد درصد نیست. اگر این را بپذیرید انتظارات تان از دنیا کاهش می یابد و رضایت تان از زندگی افزایش.

9- غم فردا را نخرید و نخورید
فردا جزء نسیه های عمر ماست. نسیه خر نباشید. از شلوغ کردن ذهنتان پرهیز کنید.
بسیاری از غصه های فردا، اصلا پیش نمی آیند و اگر هم بیایند معمولا به اندازه غصه ای که برایشان خوردیم بزرگ نیستند دیروزهای ما بارها آن را ثابت کرده اند. پس دست از این نسیه خریدن زجرآور بکشید.

10- کمی از معجون بوذرجمهر را برای خود درست کنید و برای لحظات سخت به همراه داشته باشید
در داستان بوذرجمهر دیدیم می شود حتی اگر عوامل بیرونی جسم ما را آزار دهند با داشتن ذهن و ذهنیتی قوی می توان جهنم بیرون را همان بیرون نگه داشت و درون را بهشت کرد. ( شفا آنلاین )