سلام...
این روزها... روزهای حساسی هستند، بعد از گذر از چند ماه که فشار فکری و کاری و درسی زیادی بودند، تمام انرژی متمرکز شد روی موضوع اصلی تری... خیلی بیشتر از همه آنها
3943132832151>22212221932181
این موضوع که صحبت یک عمر و بلکه هردوتا عمر است به شدت خودم و خانواده گرامی رو مشغول کرده و بخصوص زمانی که خانواده دورهم جمع هستند تمام وقت حتی.. صحبت است و بحث و گفتوگو و مشورت و هم فکری و درددل و ...
احساس و فشار جدیدی رو این روزها تجربه کردم و می کنم که چنان قدرتمند است که اومدم و جستوجو کردم که ببینم علتش چیه و اگر لازمه برم دکتری چیزی...
این حس رو اینجوری توصیف کنم که انگار حس میکنی بدن بی حس شده و تمام مغز در حال کار هستند، فکر میکنی، تخیل و تصور می کنی و آینده رو با پردازشی سنگین پیش بینی میکنی، داری درددل میکنی، داری حرف میزنی و بحث میکنی و احساساتت هم بدون شک مشغول فیدبک دادن هستند...
بعد از اینکه یکی دوسه چهارساعت میگذره از ای شرایط و صحبت ها، یه حسی خیلی سنگین توی مغز شروع میشه، از گیج گاه سمت چپ... دردی دقیقا از داخل... اینکه انگار مغز یک جسم خارجی است که در جمجمه جا نمیشه و داره ضربانی همگام با قلب میزنه و به استخوان های سرفشار وارد میکنه... و کم کم به جلوی سر و بالای سینوزیت ها اضافه میشه و به کل مغز گسترش پیدا میکنه....
خیلی حس سنگین و عجیب غریبیه چنان که دیگه نمیشه روی پا ایستاد و دیگه به کار دیگه ای پرداخت، تنها راه که تا حالا پیدا کردم، رفتن و خوابیدن است... همراه با اون نبض که انگار مغز میخواد از جمجمه بیرون بزنه.... بماند که صبح که از خواب پا میشی انگار هنوز جای دردهای دیشب باقی موندن...
بله این رشد نمایی ضربان مفز از گیج گاه سمت چپ و جلو و بالا مغز شروع میشه و به ناگهان تمام سر رو در بر میگیره...
کافیه فقط به دوتا عکس و فلش زیر نگاه و دقت کنید تا خودتان پی برید داستان چیست...
احساسات - تفکر - تجزیه و تحلیل - شم و شهود - تفکر جامع نگر - منطق و تصمیم گیری ها و غیره... و در اصل برخورد و تداخل و درگیری بین همه ی اونها...
خدایا کمکمون کن که تو تنها یار و یاوری هستی که عالم و آگاهی به همه ی خیر و صلاح ها...
....
....
منبع:وبلاگ آسمان مال آنهاست
