دنیای روابط زن‌ها و شوهرها

رابطه زن و شوهر، رابطه عاشق و معشوق، رابطه‌ تن و تن‌پوش، رابطه همرهان طریق کمال و معنا‌گر محبّت و ایثار است.
رابطه زن و شوهر، به قدمت خلقت آدم، به قداست متعالی‌ترین ارزش‌ها، به عظمت گستره هستی، به برکت همه نسل‌ها در همه عصرها و تجلیگر اولین تعامل حقّه انسان‌هاست.
رابطه زن و شوهر، سرچشمه همه عاطفه‌ها و بستر گیراترین رابطه‌هاست. زن ، مرادش را در حسن رابطه با شوهر می‌یابد و شوهر، آرامش را در گرو وجود زن می‌‌داند.
رابطه زن و شوهر جلوه‌ای از برترین هنر زندگی و کامل‌ترین شکل ارتباط انسانی است.
رابطه زن و شوهر آمیزه‌ای است از زیباترین تلاقی چشم‌ها، گیراترین تبادل کلام‌ها، هماهنگ‌ترین تپش قلب‌ها، همسوترین اندیشه‌ها، استوارترین گام‌ها و پر رمز و رازترین محرمیت‌ها.
رابطه زن و شوهر، مناسب‌ترین بستر برای رویش شکوفه‌های حیات و مطلوب‌ترین زمینه برای پدیدآیی پر جاذبه‌ترین رفتارهاست.
رابطه زن‌ و شوهر، حیاتی‌ترین پاسخ به فطری‌ترین نیاز زندگی فردی و اجتماعی انسان است.
رابطه زن و شوهر، بیانی از حقیقت و ضرورت بنای خانواده و زنجیره جوامع انسان است.

رابطه زن و شوهر، رابطه مهرورزی و محبت‌پذیری، عهد و وفا، گذشت و ایثار، سخاوت و احسان، مودت و مروّت، صداقت و درستی، صفا و صمیمیّت، راه و رهرو، خورشید و نور، چشمه و آب، پرنده و بال، اوج و پرواز، دل و دلدار، چشم و نگاه، اندام و لباس، چراغ و روشنی، باغ و باغبان، گل و گلدان، سبزه و بهار، گلبرگ و ریحان، انگشتر و نگین، لبخند و نشاط، طبیب و درمان، رحمت و نعمت و سرانجام مثالی از رابطه علی‌(ع) و فاطمه(س) است.
رابطه زن و شوهر، آزمون دوباره توان انسان در حفظ حرمت‌ها و ارزش‌ها، تکریم خویشان و نزدیکان و تأیید و تقویت منزلت همسر است.
رابطه زن و شوهر، یعنی برخوردار شدن از آراسته‌ترین، گرانبهاترین، زیباترین، راحت‌ترین، پردوام‌ترین و گرمابخش‌ترین تن‌پوش‌ها. آری، رابطه زن و شوهر به فرموده خالق انسان‌ها همچون رابطه قامت و لباس است، و این لباس گرمابخش جسم و جان، معناگر حیات و جلوه‌گر وحدت است.
زیباترین رابطه میان زن و شوهر زمانی برقرار می‌شود که هر دوی آنها با اندیشه‌ای متعالی و انگیزه‌ای قوی تلاش کنند که یکدیگر را مورد حمایت عاطفی خود قرار دهند و در ارضای نیازهای فطری و روانی همدیگر از هم پیشی گیرند.
زن برای شوهر لباسی زیبا و جذاب و شوهر برای زن پوششی آراسته و برازنده باشد. همچون رابطه لباس و بدن، گرمابخش و آرامشگر یکدیگر باشند و همدیگر را زیبا و آراسته و با کمال و موقر جلوه دهند. کاستی‌ها و خطاهای هم را بپوشانند و همدل و همراز یکدیگر باشند.
ضعف‌ها و نارسایی‌های یکدیگر را حتی برای نزدیکان خود بازگو نکنند، تا چه رسد به آشنایان و بیگانگان. به زندگی همدیگر تنوع و نشاط ببخشند و هر روز بهتر از اولین روز آشنایی، بر جاذبه‌های بصری و کلامی و خوشایندی‌های رفتاری خویش بیفزایند. با خریدارترین نگاه به چهره هم بنگرند، گیراترین کلام خود را تقدیم یکدیگر کنند، پرجاذبه‌ترین رفتارها را در ارتباط با هم به نمایش بگذارند و با حسن ارضای نیازهای فطری و روانی یکدیگر، همدیگر را در برابر آفت‌های اجتماعی و محرک‌های مخرب شخصیّت مصون نمایند.

********************************

علاقه های بی دوام

روابط نا موفق زن وشوهر

در دو قسمت اول مقاله به بحث در مورد روابطی پرداختیم  که بر مبنای اصولی نادرست شکل گرفته و اثرات مضر و مخربی را در ارتباطات و روحیات افراد به جای می گذارند . در این قسمت به تشریح سه نوع دیگر از این روابط و راه حل هایی که می تواند تا حدودی یاری رسان باشد، می پردازیم.

1- رابطه‌ای که در آن شما و همسرتان از تفاهم جزیی برخوردارید.

آیا تا به حال شیفته کسی شده‌اید که به جز در یک زمینه که از ارتباط واقعا خوبی با او برخوردار بودید هیچ‌چیز مشترک دیگری بین شما وجود نداشته باشد. این نوع رابطه فریبنده است مخصوصا هنگامی که همان یک زمینه‌ای که در آن از تفاهم برخوردارید برای شما اهمیت زیادی داشته باشد. و به راحتی آن را با پیوندی عاشقانه اشتباه بگیرید.

به شما دو نفر مسئولیت داده می‌شود که در محل کار روی پروژه واحدی با هم کار کنید. این پروژه ایجاب می‌کند که ساعت‌های طولانی، کار تیمی انجام دهید و در اواسط پروژه احساس می‌کنید که به یکدیگر علاقمند شده‌اید. پروژه پایان می‌پذیرد. و شما با این حقیقت روبرو می‌شوید که خارج از زمینه کاری مشترکتان عقاید مشترکی نداشته‌اید.

خطری که در این رابطه با «تفاهم جزیی» وجود دارد، شیفتگی و مجذوبیت بیش از حد شما به آن زمینه مشترک واحد است، به طوری که از توجه به باقی قسمت‌های رابطه‌‌تان باز بمانید.از خود سؤال کنیم..

- زمینه تفاهم جزیی‌مان به کنار، واقعا راجع به خود این شخص چقدر می‌دانیم؟

- نیازها و خواسته‌هایم از او کدامند (بعنوان همسر) و آیا این شخص برآورده کننده ان نیاز ها است؟

فراموش نکنید هیچ‌چیز بالاتر و مهیج‌تر از عشقی ثابت، همبستگی و با دوام نیست.

2- رابطه‌ای که در آن همسرتان را از روی سرکشی و عصیان انتخاب می‌کنید.

- پدر و مادر شما همیشه روی نظم و ترتیب در خانه تاکید داشته و بسیار مقرراتی هستند در حالی که تمام موردهای ازدواج شما تنبل و شلخته‌اند.

- شما از لحاظ مذهبی در خانواده‌ای بسیار سخت بار‌آمده‌اید در حالی که تمامی کسانی که شما انتخاب می‌کنید بی‌بند و بار هستند.

برخی افراد همسر خود را نه براساس تناسب بلکه براساس عدم تناسب با خانواده انتخاب می‌کنند. همیشه یک نوع خاص از افراد «نامقبول» را آنهم به کرات انتخاب می‌کنند و در روابطی باقی می‌مانند که چندان هم ارضاء کننده نیستند، تا که بدین وسیله با آنچه که پدر و مادر می‌گفتند عناد ورزیده باشند. 

اگر متوجه شده‌اید که الگوی انتخابی‌تان کسانی هستند که نه تنها شما را ارضاء نمی‌کند بلکه موجبات عصبانیت خانواده‌تان را نیز فراهم می‌کنند، این احتمال وجود دارد که از روابط خود به منظور شورش و دهن کجی به خانواده‌تان استفاده می‌کنید.

اگر ارضای نیازهای خودت به هر طریق به معنی تحقیق بخشیدن به آرزوهای پدر و مادرت نباشد، تلاش خواهی کرد تا «خودمختاری» و «استقلال شخصی» خود را هر چند به روشی ناسالم به همگان اعلام کنی.

راه‌حل: شما می‌بایست بتوانید بین نیازتان به استقلال و تمامیت فردی و عدم تمایلتان به ازدواجی که تصادفا منطبق برخواست پدر و مادرتان باشد تمایز قایل شده و سپس این دو را با یکدیگر آشتی دهید.

3- رابطه‌ای که در آن همسرتان را به عنوان عکس‌العملی در قبال همسر قبلی خود انتخاب کرده‌اید.

رابطه‌ای را با کسی به هم می‌زنیم و سپس به دنبال شخصی می‌گردیم که نه تنها متفاوت باشد بلکه در تضاد کامل با او بوده و دقیقا «نقطه مقابل» او باشد. این گرایش به تغییر ناگهانی از یک موضع به موضعی افراطی و کاملا متضاد زاییده نوعی روش ابتدایی برقراری ارتباط با ضمیر ناخودآگاه است. مسئله‌ای نیست اگر به دنبال ویژگی‌هایی باشیم که همسر قبلی‌مان فاقد آن بوده. این کاملا طبیعی است که اولویت ذهنی ما به هنگام انتخاب همسر چیزهایی باشد که از ناحیه آنها در همسر قبلی رضایت نداشته‌ایم.

اشتباه در آن است که چشم خود را به روی سایر ویژگی‌های مهم که باید در لیست آرزوها باشد ببندیم و فقط به دنبال ویژگی‌هایی باشیم که رابطه قبلی فاقد آن بوده است.

راه‌حل: اگر از انتخابی فوق‌العاده مایوس کننده بیرون آمده‌اید. به هنگام انتخاب کسی که نقطه مقابل همسر قبلی‌تان است دو چندان محتاط و مراقب باشید. تمامی ویژگی‌هایی که در زوج خود به دنبالش هستید، در نظر داشته باشید و به دنبال رابطه‌ای باشید که متعادل باشد.

4- رابطه‌ای که در آن همسر شما دردسترستان نیست.

اولین انتظاری که از همسرتان می‌رود این است که: او دردسترستان باشد. دردسترس بودن یعنی آنکه هدفی برای ازدواج با غیر شما نداشته باشد، باهیچ‌کس دیگری نباشد، متاهل نباشد، نامزد نداشته باشد، تنها و تماما مال شما باشد.

معمولا افرادی با اعتماد به نفس پایین، با احساس ترک شدگی در کودکی و افرادی که از صمیمیت می‌ترسند از این روابط استقبال می‌کنند.

هنگامی که با کسی درگیر می‌شوید که با شخص دیگری رابطه دارد، در واقع «پس‌مانده‌های» آن شخص را قبول کرده‌اید. استحقاق شما به مراتب بیش از این است!

روابطی سالم و آکنده از عشق است که، در آن همسر خود را نه از آن رو که دلتان برای او می‌سوزد یا می‌خواهید که او از شما مواظبت کند یا عاشق پتانسیل‌های او شده‌اید بلکه از آن‌رو دوست دارید که نیازهای روحی شما را ارضاء می‌کند.

 

 

***************************************************

نقشه ای برای لذت بردن از زندگی

 در مدیریت بهره وری با توجه به منابعی که در اختیار دارید با بهترین نحوه استفاده از آنها در صدد رفع نیازها و احتیاجات بر می آیید. در خانواده هم منابعی از قبیل زمان، فضا، تجهیزات و آدمهایی برای انجام کارها وجود دارد. طرح برنامه برای استفاده صحیح از این منابع را «بهره وری خانواده» می نامند. سرنوشت یک خانواده همان اندازه که به قواعد، ارتباطات و نظام خانوادگی بستگی دارد، به نقشه های بهره وری نیز مربوط است. بهره وری از این نظر مورد نیاز است که زندگی دیگران را بهبود بخشد. البته هر چه خانواده بزرگتر باشد، بهره وری آن نیز پیچیده تر می شود.

برای حداکثر استفاده از آنچه هر کس دارد، ابتدا باید دانست که چه چیزهایی وجود دارد.

در اغلب موارد، بیشتر توانایی افراد خانواده _ به ویژه کودکان _ هدر می رود، زیرا توانایی آنان هرگز واقعا کشف نشده است. اگر کودکان اجازه داشته باشند یا تشویق شوند که در سنین کودکی با تمام قوا در اختیار خانواده قرار بگیرند، پدر و مادر هم کمتر به ستوه می آیند.

یکی از بهترین پاداشها برای هر فرد انسانی این است که سودمند و مفید باشد. شما هرگز نمی فهمید که فرزندتان تا چه حد مفید است، مگر اینکه به او فرصت دهید آنچه را که قادر است به شما نشان دهد. هر فرد به (مهم بودن و به حساب آمدن) و همچنین احساس کمک کردن و مفید بودن، نیاز دارد. بچه ای که بتواند خود را همانند فردی با ارزش و اهمیت ببیند، اگر حس کند که کسی به بعضی از کمکهای او نیازمند است و این کمکها صادقانه مورد توجه قرار می گیرد و درباره اش به درستی داوری می شود، می تواند حس اهمیت داشتن و با ارزش بودن را بدست آورد.

وقتی به آنچه که باید انجام شود واقف شوید، انتخاب بهترین فرد برای انجام کار، قدم بعدی و گاهی مشکلترین قدم است. بعضی خانواده ها فقط با فرمان پدر و مادر اداره می شود. در برخی نیز پدر و مادر هیچگاه تصمیم نمی گیرند و تصمیم گیری همیشه با فرزندان است. بسیاری از خانواده ها همیشه روش اقتدار را به کار می برند و یا همیشه رأی گیری می کنند و از این قبیل هر روشی مناسب موقعیت خاصی است. آنچه مهم است این است که بهترین روش را که مناسب آن موقعیت باشد، انتخاب کنیم. خانواده ها متوجه شدند که در اوقات مختلف باید از روشهای مختلف استفاده کنند. خانواده هایی که همیشه یک کار را به یک نفر ارجاع می دهند، برای خود مشکل ایجاد می کنند. تنوع در وظایف، مِی تواند به میزان زیادی از یکنواختی خسته کننده کارهای خانوادگی بکاهد. طرحهای خوب هم می تواند مدت دار باشد: مثلا یک هفته، یک سال، تا ساعت هشت امشب، تا وقتی پدر برگردد یا وقتی که قد شما سه سانتیمتر بلند تر شود.

کارهای سخت خانواده را می توان با استفاده از راه های خلاق و شاد و متنوع به تفریح تبدیل کرد. دقت کنید از کسی که کارهای خسته کننده را بر عهده دارد نباید متوقع باشیم که به وقت انجام آنها شاد و خوشحال به نظر بیاید.

بعضی از خانواده ها آنقدر وقت خود را صرف مشاغل خانوادگی می کنند که دیگر وقتی برای لذت بردن از یکدیگر برایشان باقی نمی ماند. وقتی چنین حالتی پیش می آید، افراد خانواده به غلط متقاعد می شوند که خانواده محلی است که در آن ،بر دوش آنان باری سنگین گذاشته می شود.

اگر مشکل خانوادگی شما این است که کسب و کار مانع حظ بردن از یکدیگر شده لازم است که با دقت به اولویت و زمان بندی کارها بپردازید.

کارهای خانوادگی را به دو گروه زمانی «اول» و «دوم» تقسیم کنید. مسلماً گروه اول اولویت دارند(اگر بیش از پنج موضوع در این گروه قرار داشته باشد، تعدادش بیش از حد است). گروه دوم کار خوبی است که اگر موقعیت اجازه دهد، می توان آن را هم در برنامه قرار داد.

در خانواده شما چه مقدار وقت برای تماس فردی با اعضای خانواده مانده است؟ چه مقدار از این وقت، شادی آفرین است و لذت بیشتری تولید می کند؟ هر گاه متوجه شدید که بیشترین وقت شما به کسالت و یا برخوردهای ناخوشایند می گذرد، حتماً اشکالی در کار است. این حالت موجب می شود که در افراد خانواده خود به چشم مزاحم بنگرید.