چقدر لذت داره وقتی می خونم که خدا به دفاع از
آدم جلوی فرشته هاش وا می
ایستد و اونا را سر جاشون می نشوند. وقتی که
میبینم که خدا پشت ما در می
آد و از آدم طرفداری می کند، به آدم بودنم
میبالم.
اون موقعی که خدا آدم را آفرید و فرشته ها همه
به صدا در اومدند که خدایا
این چیه؟ چرا انسان را آ فریدی؟ که فساد کند و
خونریزی؟ مگر ما تو رو این
همه سال عبادت نکردیم؟ مگر ما تسبیحت نمی
کنیم؟ و همه اعتراض کردند. و خدا
جلوشون ایستاد که ساکت. چی دارید میگید؟ من
چیزی از آدم می دانم که شما نمی
دانید. بیخود اعتراض نکنید. و بعد عظمت آدم را
به فرشته هاش نشون داد و
گفت اگر میتونید اینطوری باشید. همه گفتند
خدایا تو بزرگی. ما جز اونچه که
تو بهمون یاد دادی چیزی نمی دانیم. و سر تعظیم
فرود آوردند.
و چقدر دوست داشتنیه اون لحظه که آدم جلوی اون
هم فرشته، تو بغل خدا جا
می گیرد ...
و خدا میگه تو رو دوست دارم و همیشه پشتیبان و
مراقبت هستم...