تقریباً هر کسی در زندگی خود با نگرانی هایی مواجه می شود، بدهکاری ها، صورت حساب تعمیرات اتومبیل، برنامه های کاری در آینده نزدیک و ورود فرزندان به دانشگاه های معتبر از جمله نگرانی های معمول در زندگی روزمره ما هستند. نگرانی در حد متعارف طبیعی و قابل انتظار است.

تقریباً هر کسی در زندگی خود با نگرانی هایی مواجه می شود، بدهکاری ها، صورت حساب تعمیرات اتومبیل، برنامه های کاری در آینده نزدیک و ورود فرزندان به دانشگاه های معتبر از جمله نگرانی های معمول در زندگی روزمره ما هستند. نگرانی در حد متعارف طبیعی و قابل انتظار است. اما وقتی شما در طول 7 روز هفته 24 ساعته نگران باشید، این طبیعی نیست. شما ممکن است به اختلال اضطرابی ژنرالیزه یا GAD مبتلا باشید. GAD بیماری است که با نگرانی در رابطه با جنبه های مختلف زندگی مشخص می‌شود و احساس می شود نمی توان آن ها را کنترل کرد.

این احساس می تواند شما را از نظر فیزیکی فرسوده کرده و از جنبه احساسی تحلیل دهد. این حالت هم‌چنین دوستان و نزدیکانتان را که باید به تمام نگرانی های شما گوش دهند، مستاصل می کند.
دکتر دیوید بارلو پروفسور روان شناسی و روان پزشکی دانشگاه بوستون گفت: «این نگرانی ها هرگز پایان نمی پذیرد.»
او افزود: «ویژگی کلیدی GADاز جنبه روان شناسی، نگرانی مزمن و غیرقابل کنترل است. او متذکر شد که حدود 6 درصد از آمریکایی ها در مقاطعی از زندگی شان از این بیماری رنج می برند.»
بارلو گفت: «این افراد همیشه بدترین شرایط را پیش بینی می کنند. آنان در مورد موضوعات عمده و هم چنین مسائلی که بیشتر ما آن ها را کوچک می شماریم نگران می شوند.
به نظر می رسد که آنان حتی وقتی می دانند که این نگرانی ها غیر واقعی و و بی اساس هستند باز هم نمی توانند دست از نگرانی شان بردارند و به محض برطرف شدن یک نگرانی، نگرانی بعدی بروز می کند.»
بارلو ادامه داد: «همیشه بحران دیگری برای نگران شدن وجود دارد.»
جریلین روس رییس انجمن اختلالات اضطرابی آمریکا گفت: «افرادی که با GAD دست و پنجه نرم می کنند می دانند که نگرانی شان با واقعیت تناسبی ندارد.» به عنوان مثال روس به زنی استناد کرد که با وجود این که همسرش در تامین مایحتاج خانواده اش کوتاهی نمی کند اما او بی وقفه در مورد مسایل مالی نگران است حتی با وجود این که می داند نگرانی اش بی دلیل است.
بارلو گفت، تمام این نگرانی ها، مبتلایان به GAD را در وضعیت مزمنی از لحاظ تنش فیزیکی قرار می دهد. بسیاری از این افراد مشکلات خواب دارند، تحریک پذیر هستند، از ناراحتی های گوارشی رنج می برند و در روابطشان دچار جنجال و دعوا می شوند. بر طبق نظر موسسه ملی سلامت روانی آمریکا، علایم دیگری مانند دردهای عضلانی، لرز، اضطراب و تیک های عصبی نیز ممکن است وجود داشته باشد.
بارلو و روس اظهار کردند، خوشبختانه متخصصان سلامت روانی به این اختلال توجه زیادی کرده اند که منجر به یافتن شیوه های درمانی موفقی شده است.
بارلو ادامه داد، گرایش پزشکان به سمت دوره های هدف گیر همراه با درمان حاد است که چند ماه یا بیشتر طول می کشد و سپس به برگزاری چند وقت یک بار جلسات کاهش می یابد.
معمولاً درمان های رفتاری مانند گفتار درمانی، سازمان دهی دوباره ادراکی در شیوه رویارویی افراد با موقعیت هایی که معمولاً منجر به نگرانی می شود می تواند کمک کننده باشد. ورزش نیز بی تاثیر نیست.
روس ادامه داد، هدف این است که فرد مبتلا به GAD احساس نگرانی را تجربه کند و از میزان حساسیتش نسبت به آن کم شود. یعنی تجربه مکرر احساس نگرانی تا زمانی که خسته کننده شود.
روس گفت که او به مبتلایان به GAD کمک می کند تا یاد بگیرند بارها و بارها ناراحتی ناشی از اضطرابشان را تحمل کنند تا زمانی که تخفیف یابند. او به بیماران کمک می کند تا این کار را با سوال کردن از خودشان در مورد زمینه های نگرانی شان انجام دهند.
آیا این نگرانی واقعی است؟ احتمالات موجود در بروز این اتفاق چه هستند؟ سپس او به بیماران توصیه می کند که در جهت رهایی از این نگرانی تلاش کنند.
بارلو متذکر شد که هنگامی که موجی از نگرانی بیماران را فرا می گیرد، بیشتر مبتلایان به GAD به صورتی غیرعادی تلاش می کنند تا به جای تجربه کردن نگرانی آن را سرکوب کنند. اما این کار فقط شدت نگرانی را افزایش می دهد.
ما به بیماران روش های جدیدی را آموزش می دهیم تا بتوانند این احساسات را تجربه کنند. ما چگونگی تجربه کردن احساسات به روش های مثبت، نحوه سرکوب کردن، پذیرش و طی کردن دوره طبیعی چنین احساساتی را به آنان یاد می دهیم.»
علاوه بر رفتاردرمانی، داروها نیز می توانند کمک کننده باشند. این داروها شامل ضد افسردگی هایی مانند پروزاک (فلوکستین)، پاکسیل (پاروکستین) و افکسور (ونلافاکسین) هستند.